Antoni Piwowarczyk
Urodził się 15 września 1910 w Kornicy. Charakter jego ukształtowała światła i szanowana rodzina chłopska, trudne warunki życia, wielodzietna rodzina, ciężka praca od młodości zahartowała go i uodporniła w życiu. Urodził się na ziemi nieurodzajnej. Wielu mieszkańców powiatu koneckiego i rodzinnej wsi naszego bohatera Kornicy opuszczało te tereny by gdzie indziej szukać lepszych warunków życia. Antoniemu Piwowarczykowi rodzice dali szanse kształcenia się. Ponieważ wykazywał zdolności do nauki otrzymał wsparcie finansowe, chociaż wiązało się to ze znacznymi wyrzeczeniami rodziny.
Podjął naukę w Państwowej Szkoła Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie ,która cieszyła się uznana renomą. Kształciła na wysokim poziomie kadry dla polskiego rolnictwa.
Antoni Piwowarczyk był jednym z tych, który odwiedził przebywającego na emigracji w Czechosłowacji Wincentego Witosa i odbył z nim długą rozmowę. Rozmowa ta związała A. Piwowarczyka z politycznym ruchem chłopskim na całe życie ,pozostała zawsze w jego pamięci. Od 1934 r. był członkiem SL. Służba wojskowa w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy w Częstochowie w latach 1932-33 i coroczne ćwiczenia przyniosły mu awans w 1936 r. na ppor. rezerwy. Wyszkolony i rozliczony ze służbą wojskową Antoni Piwowarczyk skierowany został na ziemię mazowiecką, aby nieść kaganek oświaty rolniczej w powiecie mławskim. Praca dawała mu dużo satysfakcji. W sierpniu 1939 r. został zmobilizowany i wcielony do 32 pp w Modlinie. W czasie obrony twierdzy został ranny w ręke. Otrzymał Krzyż Walecznych.28 września 1939 r. dostał się do niewoli. Po zwolnieniu z niewoli postanowił wrócić w rodzinne strony do Kornicy. Nasz bohater związał się z Chłopską Organizacją Wolności „ Racławice” w Warszawie. Umocowanie polityczne jakie otrzymał Piwowarczyk w Warszawie wykraczało poza teren powiatu koneckiego. Jeździł i tworzył zręby konspiracji szukał podstaw dla egzystencji materialnej tworzonej organizacji. Przez 5 lat strasznej II wojny światowej znano tylko jego pseudonim ”Bryła”, „Piotr” , „Wąsowicz”. Tylko dla rodziny i najbliższych przyjaciół był Antonim, którego znali z młodości. W wyniku jednoczenia się konspiracji ruchu ludowego powołano w 1940r. Bataliony Chłopskie. Antoni Piwowarczyk w dziele tworzenia konspiracji ludowej i jej organizacji zbrojnej na Kielecczyźnie odegrał znaczącą rolę, pełnił funkcję komendanta odwodów: koneckiego ,sandomierskiego. Był jednym z nielicznych komendantów B Ch , który w 1943 r. zrealizował umowę scaleniową BCh i AK, wprowadzając do połączonej organizacji 13 plutonów, liczących 739 żołnierzy oraz posiadane uzbrojenie. Został zastępcą komendanta Obwodu Armii Krajowej –Końskie. We wrześniu 1943r. dwukrotnie uszedł z rąk Gestapo. Natomiast dom i zabudowania rodziców zostały spalone podczas pacyfikacji. Wśród 22 aresztowanych znalazł się brat Piwowarczyka Ludwik. Wraz z 15-toma członkami ruchu oporu ,brat został rozstrzelany na terenie Obozu Ćwiczeń w Baryczy. Tragedia ta przekonała Go o potrzebie bezwzględnej walki z okupantem. Przystąpił do tworzenia oddziału partyzanckiego, jak się później okazało był urodzonym dowódcą partyzanckim. Odział ,który tworzył się pod dowództwem Piwowarczyka miał przejąć funkcję dywersyjne Zgrupowania Jana Piwnika „Ponurego”i jego następcy „Robota” . Oddział Piwowarczyka stał się jednostką kadrową, na której to bazie nastąpiła mobilizacja żołnierzy ruchu oporu z powiatu koneckiego. Akcja „ Burza” i marsz na pomoc walczącej Warszawie to najpiękniejsze karty biografii wojennej naszego bohatera. Od koncentracji w sierpniu w rejonie Długa Brzezina w powiecie przysuskim ,aż do listopada 1944 r. wykazał się talentem, jako dobry organizator, doświadczony dowódca i bardzo bojowy partyzant.
Dowodzony przez A. Piwowarczyka batalion stoczył wiele zwycięskich bitew z przeważającymi siłami wroga. Za umiejętne dowodzenie, oszczędzanie własnych żołnierzy, wykorzystywanie przewagi wynikającej z zaskoczenia w walce z wrogiem został odznaczony przez Komendę Główną AK srebrnym Krzyżem Virtuti Militari i awansowany do stopnia kapitana.
Coraz większe problemy logistyczne ,obawy ludności wpłynęły na decyzję o demobilizacji w dniu 30.09 1944 r. Po rozwiązaniu zgrupowania późną jesienią wrócił do Kornicy. Nasz bohater zorganizował dla swoich żołnierzy Uniwersytet Ludowy, na którym sam wykładał wraz z historykiem z UW Stanisławem Arnoldem. W styczniu 1945 r. po wyzwoleniu ziemi koneckiej ujawnił podległe mu struktury AK. W marcu 1945 r. został wcielony do 52 pp w LWP. Walczył a później utrwalał polskość na Ziemiach Odzyskanych. Bronił autochtonów przed prześladowaniami i nieprawościami własnych władz i żołnierzy armii Czerwonej. Po zdemobilizowaniu w październiku 1945 r. wrócił w rodzinne strony. W tym czasie Żołnierze i dowódcy BCH i członkowie SL „ Rocha” gremialnie włączyli się w organizowanie PSL.
Antoni Piwowarczyk został wybrany prezesem PSL w powiecie koneckim. Zawodowo pracował w Końskich jako prezes Spółdzielni Rolniczo-Handlowej. Zakładał Spółdzielnie w całym powiecie. W 1946 r. po Kongresie PSL, kiedy Stronnictwo stało się milionową partią polityczną Antoni Piwowarczyk został powołany na kierownika Zarządu Wojewódzkiego PSL w Łodzi. Jednocześnie został wybrany jesienią 1946 r. Prezesem Zarządu Wojewódzkiego ZMW RP Wici w Łodzi. Założył pierwsze koło Wici w województwie w swej rodzinnej Kornicy. PSL przed wyborami 1947 r. osiągnęło szczyt potęgi organizacyjnej, było wielkim zrywem polskiego społeczeństwa o demokracje i suwerenność Polski. Wobec szerokiego poparcia dla swego programu i działalności PSL liczyło na zwycięstwo w wyborach do sejmu Ustawodawczego i objęcia władzy w kraju .Stało się jednak inaczej komuniści nie uznawali ani demokracji, ani dzielenia się władzą. Aresztowania, szykany i represje dotknęły ponad 100 tys. Ludowców. Byli oni niszczeni psychicznie i fizycznie ,oskarżani o czyny niezawinione, bezpodstawnie przetrzymywani w aresztach i więzieniach, bici, pozbawiani pracy. Wielu z nich zostało okrutnie zamordowanych. Fałszerstwa wyborcze ,wszechobecny terror doprowadziły do rozbicia PSL .Antoni Piwowarczyk ,tak jak większość ludowców został poddany wszystkim formom represji. Skazany i uwięziony w latach 1948-54.
Po wyjściu z więzienia podzielił losy większości szykanowanych działaczy ludowych, którzy nie mogli znaleźć pracy. Po wielu staraniach władza ludowa pozwoliła mu się zatrudnić jako robotnik w zakładzie Czyszczenia Nasion. Istotna zmiana w życiu bohatera nastąpiła po 1956r.W 1958 r. zaczął pracować jako kierownik działu w Centralnym Związku Kółek Rolniczych w Warszawie. Praca ta była kontynuacją działalności międzywojennej na polu oświaty rolniczej. Na tym polu osiągnął znaczne sukcesy .W 1959 rehabilitowany. Mimo to jeszcze przez następne 14 lat figurował w rejestrze skazanych. Następcy UB będą czujnie obserwowali A.Piwowarczyka. Uważali go bowiem za wroga ustroju socjalistycznego.
Na emeryturze brał aktywny udział w życiu kombatanckim. Przyjmowany był nie tylko w rodzinnej Kornicy, ale w całym powiecie koneckim z radością i wielkim szacunkiem. W 1990 r. uzyskał Honorowe Obywatelstwo Gminy Końskie za zasługi i wkład w dzieje Konecczyzny. Postanowieniem prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 1 sierpnia 2008 r. pułkownik A. Piwowarczyk awansowany został z listy weteranów II wojny światowej do stopnia generała brygady ,a szlify generalskie odebrał 15 sierpnia .Odznaczony Krzyżem Orderu Vitruti Militati , Krzyżem Walecznych, Krzyżem armii Krajowej i Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Zmarł 26 września 2009 r .w Warszawie. Pochowany na Powązkach.